لایه های روسازی جاده و خواص کلی آنها

ضخامت و کیفیت مصالح لایه های روسازی، به نوع و درجه بندی راه ، مقاومت خاک بستر، میزان ترافیک، شرایط جوی، نوع مصالح قابل دسترسی و عوامل اقتصادی بستگی دارد.

لایه های روسازی جاده و خواص کلی آنها

خصوصیات و ویژگی های کلی بستر و هر یک از لایه های تشکیل دهنده روسازی، بشرح زیر است:

۴-۱ بستر روسازی

کیفیت خاک بستر، میزان تحمل باربری، حساسیت و آسیب پذیری آن در برابر عوامل جوی، در انتخاب لایه های روسازی نقش تعیین کننده دارد. در اثر عبور بارترافیکی که کرنشهای فشاری قائم در بالای بستر روسازی ایجاد میشود که هرگاه مقدار این کرنشها از مقدار مجاز بزرگتر باشد می تواند منجر به شیار افتادگی در روسازی شود (شکل ۲) . به طور کلی تمام خاک هایی که در طبقه بندی آشتو از A-1 تا A-7 تقسیم بندی شده اند، می توانند برای بستر روسازی راه مناسب باشند. با وجود آن که خاک های گروه A-4 تا A-7 این طبقه بندی، در شرایط خشک از مقاومت کافی برخوردارند ولی در مناطق پربارش و شرایط اشباع و یخبندان، به ویژه برای ترافیک سنگین، مناسب نبوده و بهتر است با استفاده از مواد تثبیت کننده نظیر آهک، این مصالح را اصلاح و تقویت کرد. مشخصات خاک بستر روسازی، میزان تراکم نسبی آنها و سایر خصوصیات مربوطه در فصل دوم ارائه شده است.

شیبهای طولی و عرضی جاده که در طرح راه تعیین شده است باید در سطح بستر روسازی تأمین گردند تا لایه های روسازی با ضخامتهای طراحی اجرا شوند. ‫ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ، ﺳﻄﺢ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻻﻳﻪ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻫﺎ، ﻛﻒ ﺑﺮﺷﻬﺎﻱ ﺧﺎﻛﻲ ﻭ ﺳﻨﮕﻲ، ﺯﻣﻴﻦ‬ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻙ ﺳﻄﺤﻲ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﺷﻨﻲ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻻﻳﻪ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍﻩ ‬‫(ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ) ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ. ﻋﺮﺽ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺩﺭ ﻛﻠﻴﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺮﺽ ﺗﺮﺍﺯ ﻧﻬﺎیی ‫ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻫﺎ ﻭ ﻛﻒ ﺑﺮﺷﻬﺎﻱ ﺧﺎﻛﻲ ﻭ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺳﺖ.‬

ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺵ ﺧﺎﻛﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ، ﺧﺎﻛﺮﻳﺰ، ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻻﺯﻡ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ.‬

۴-۱-۱ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯی ﺩﺭ ﺑﺮﺵ ﺧﺎکی

ﻧﻮﻉ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺍﻳﻦ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ‬‫ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﺸﺮﻭﺣﻪ ﺍﻳﻦ بخش ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.‬
ﺍﻟﻒ : ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻙ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺿﺨﺎﻣﺖ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺯﻳﺮ ﻛﻒ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ۱‪ A‬ﺗﺎ ۷‪ A‬ ﺁﺷﺘﻮ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻙ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ‬‫ ‫ﻣﻨﻄﺒﻖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﻼﺡ ﻳﺎ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻭ ﻳﺎ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻴﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻫﻚ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ.‬
‫ﺏ: ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﺻﻼﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺑﻨﺪ ﺍﻟﻒ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻻﻳﻪ، ﻫﺮ ﻻﻳﻪ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ۱۵ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻛﻮﺑﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺗﺮﺍﺯ ﻭ ﺭﻗﻮﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.‬

۴-۱-۲ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯی ﺩﺭ ﺑﺮﺵ ﺳﻨگی‬

ﺩﺭ ﺑﺮﺷﻬﺎﻱ ﺳﻨﮕﻲ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻛﻒ ﺑﺮﺵ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ، ﻟﻴﻜﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﻱ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ‬ ﺣﻔﺎﺭﻱ، ﻛﻒ ﺑﺮﺵ ﺭﺍ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ۱۵ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﻗﻮﻡ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺣﻔﺎﺭﻱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ‬ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻣﻲﺭﺳﺎﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪﻫﺎﻱ ﺳﻨﮕﻲ ﻧﻮﻉ ﻣﺎﺭﻥ ﻳﺎ ﮔﭻ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻛﻒ ﺑﺮﺵ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻻﻳﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻭ ﻫﺮ ﻻﻳﻪ‬‬ ‫ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﮔﺮﺩﺩ.‬

۴-۱-۳ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻱ‬

ﺳﻲ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻱ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻳﻦ‬ ﻓﺼﻞ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻻﻳﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ، ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ۱۵ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﺷﻮﺩ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ‬ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﻮﺩ.‬

۴-۱-۴ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ‬

ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ‬‫ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺑﻨﺪ ۴-۱- ۳ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﻫﻤﺘﺮﺍﺯ ﺭﻭﻳﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻗﻴﺪ ﺷﻮﺩ.‬

ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻲ‬

ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻲ (ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻙ ﺳﻄﺤﻲ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﻲ) ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﺎﻳﺪ‬ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺯﻳﺮ ﺗﺮﺍﺯ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ، ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺸﺮﻭﺣﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺑﻨﺪ ۱-۴-۱- ۳ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ.‬

۴-۲ زیراساس

زیراساس معمولاً نخستین قشر لایه روسازی است که برروی بستر روسازی قرار می گیرد. مصالح زیراساس معمولاً از بستر رودخانه ها، مخروط افکنه ها و یا معادن کوهی (سنگ شکسته) تهیه می شود و در موردهایی که ضرورت فنی و اقتصادی ایجاب نماید از تثبیت خاک با قیر، سیمان، آهک و یا افزودنی های شیمیایی استفاده می شود. مشخصات فنی زیراساس در فصل سوم آئین نامه روسازی آسفالتی راههای ایران (۲۳۴) ارائه شده است. مصالح زیراساس علاوه بر عملکرد عمومی سازه ای که در کل سیستم روسازی برای آن در نظر گرفته شده باید دارای خصوصیات زیر نیز باشد.

۴-۲-۱ دانه بندی

دانه بندی زیراساس باید طوری باشد که از نفوذ مواد ریزدانه خاک بستر روسازی به قشراساس جلوگیری کند، لذا باید دانه بندی پیوسته ای داشته باشد.

۴-۲-۲ مقاومت در برابر یخبندان

در مناطقی که عمق نفوذ یخبندان به زیراساس می رسد باید مصالح زیراساس طوری انتخاب شود که در برابر یخبندان حساسیت نداشته باشد.

۴-۲-۳ خاصیت زهکشی

از جمع شدن آب آزاد ناشی از نفوذ آب های سطحی و یا تراوشی در لایه روسازی جلوگیری کند و لذا باید خاصیت زهکشی مطلوب برای تخلیه سریع آب را داشته باشد.

۴-۲-۴ کلیــات

‬ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺷﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍﻩ ﺣﻤﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ ﭘﺨﺶ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻃﺒﻖ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ ﻭ ﻛﻮﺑﻴﺪﻩ‬‬ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻗﺸﺮ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺷﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬

۴-۲-۵ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ‬

ﺑﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺟﻮﻱ، ﻧﻮﻉ ﺯﻣﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻲ، ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ، ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺗﺮﺍﻓﻴﻚ ﻭ ﻭﺿﻊ‬ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ:‬

‫١‬ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺷﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ(Granular Subbase‬)
‫٢‬ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻫﻜﻲ(‬ Lime Treated Soil)

‫ ‫ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺷﻦ ﻭ ﻣﺎﺳﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮓ ﻛﻮﻫﻲ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻃﺒﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ‬ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻬﻴﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺷﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ.‬ ‫ ‫ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﺷﻦ ﻭ ﻣﺎﺳﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮓ ﻛﻮﻫﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﺪ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ‬ ﻣﻌﺪﻥ ﺗﺎ ﭘﺎﻱ ﻛﺎﺭ، ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﻓﻨﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺷﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬‫ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ، ﻛﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ‬ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺩﺭﺻﺪﻱ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲ ﻭ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ، ﻧﻈﻴﺮ ﺁﻫﻚ‬‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻫﻜﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬

۴-۲-۵-۱ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ شنی ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ‬

‫۴-۲-۵-۱-۱ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ‬

‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺷﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺪﻥ ﺷﻦ ﻭ ﻣﺎﺳﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻨﮓ‬ ﻛﻮﻫﻲ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ:‬

‫ﺍﻟﻒ: ﺩﺍﻧﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ ۲۷‪ T‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺤـــﺪﻭﺩﻩ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ‬ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﻨﺪﻳﻬﺎﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺟﺪﻭﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۲-۱ نشریه فنی و عمومی راه ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻀﺎﻓﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﻋﺒﻮﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻟﻚ ۰/۰۷۵ ‫ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ۲/۳ ﺩﺭﺻﺪ ﻋﺒﻮﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻟﻚ ۰/۵۲۴ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ‬
‫ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﺨﺒﻨﺪﺍﻥ، ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻧﻈﺎﺭﺕ، ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻮﺍﺩ ﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ‬ ﺍﻟﻚ ۲۰۰ ﺭﺍ ﻛﺎﻫﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻮﺍﺩ ﺭﻳﺰﺗﺮ ﺍﺯ ۲۰ ﻣﻴﻜﺮﻭﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ٣% ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻜﻨﺪ.

‫ ‬‫ﺏ: ﺣﺪ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺧﻤﻴﺮﻱ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎﻱ ﺁﺷﺘﻮ، ۹۰‪ T‬ﻭ ۸۹‪ T‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ۲۵ ﺩﺭﺻﺪ ﻭ ۶‬ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.‬

‫ ‫ﭖ: ﺍﺭﺯﺵ ﻣﺎﺳﻪﺍﻱ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺁﺷﺘﻮ (T176‬) ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ۳۰ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.‬

‫ﺕ: ﺩﺭﺻﺪ ﺳﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻟﻮﺱ ﺁﻧﺠﻠﺲ (ﺁﺷﺘﻮ ۹۶‪ T‬) ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ۵۰ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.‬

‫ﺙ: ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎﺭﺑﺮﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ۱۸۸۳ ‪ ASTM D‬ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﺍﻛﻢ‬۱۰۰ ﺩﺭﺻﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ ۱۸۰‪ T‬ﻃﺮﻳﻘﻪ ‪ D‬ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ۲۵ ﺩﺭﺻﺪ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.‬

‫ﺗﺒﺼﺮﻩ١: ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﭘﺮﻭﮊﻩ، ﻧﻮﻉ ﻣﺼﺎﻟﺢ (ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺍﻱ ﻭ ﻳﺎ ﻛﻮﻫﻲ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﻠﻮﻃﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ) ﻭ‬ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﺍﻧﻪﺑﻨﺪﻱ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﺪﻭﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۲-۱ نشریه فنی و عمومی راه ، ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ‬ ﻗﻴﺪ ﮔﺮﺩﺩ.‬

‫‫‫ﺗﺒﺼﺮﻩ٢: ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﺨﺒﻨﺪﺍﻥ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ‬ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻟﻚ ۰/۰۷۵ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ (ﺷﻤﺎﺭﻩ ۲۰۰) ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﺩﺍﺩ، ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻮﺍﺩ ﺭﻳﺰﺗﺮ ﺍﺯ‬۲۰ ﻣﻴﻜﺮﻭﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ٣ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻜﻨﺪ.‬

‫ ‫۴-۲-۵-۱-۲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ‬

‫ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ، ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺯﺍﺋﺪ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻃﺒﻖ‬ ﭘﺮﻭﻓﻴﻠﻬﺎﻱ ﻃﻮﻟﻲ ﻭ ﻋﺮﺿﻲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻤﺸﻪ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻪ ۴ ﻣﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﺴﺘﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ، ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﻳﻬﺎﻱ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺷﻤﺸﻪ‬‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ۲۰ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

‫ ‫۴-۲-۵-۱-۳ ﭘﺨﺶ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ‬

‫ﻣﺼﺎﻟﺤﻲ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﭘﺎﻱ ﻛﺎﺭ ﺣﻤﻞ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍﻩ‬ ﺑﻪ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻣﺴﺎﻭﻱ ﻭ ﻳﻜﻨﻮﺍﺧﺖ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﭘﺨﺶ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺍﻧﻪﺑﻨﺪﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﻱ ﺩﺭﺷﺖﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﻫﺎﻱ ﻣﺠﺎﺯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺟﺪﻭﻝ ۱۲-۱ نشریه فنی و عمومی راه ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺭﺍﻩ ‬‫ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﺮﻳﻢ ﺭﺍﻩ ﺣﻤﻞ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﺨﺶ ﻣﺼﺎﻟﺢ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﻱ ﺩﺭﺷﺖ ﻭ ﺭﻳﺰ ﺍﺯ ﻫﻢ‬ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮔﺮﻳﺪﺭ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻳﮕﺮ، ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﭘﺨﺶ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ ﻭ ‬‫ﻛﻮﺑﻴﺪﻥ، ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺭﻗﻮﻡ، ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﻫﺎ ﻭ ﺷﻴﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎﻱ ﺍﺟﺮﺍﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ.‬

ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺨﺶ، ﺗﺴﻄﻴﺢ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻣﺼﺎﻟﺢ، ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺁﺑﭙﺎﺵ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﻳﻜﻨﻮﺍﺧﺖ ﺁﻏﺎﺯ‬ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ. ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ ﻃﻮﺭﻱ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻳﻜﻨﻮﺍﺧﺖ ﻣﺮﻃﻮﺏ ﮔﺮﺩﺩ. ‫ﺗﻮﻗﻒ ﺁﺑﭙﺎﺵ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ ﺭﻭﻱ ﻻﻳﻪ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ‬ ﻣﻮﺟﺐ ﺻﺪﻣﺎﺗﻲ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﻪ ﺧﺎﻛﻲ ﺭﺍﻩ ﮔﺮﺩﺩ.‬

‫ ‫ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺁﺏ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻱ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ T180 ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻩ‬ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺠﺎﺯ ﺁﺏ ﻣﺼﺮﻓﻲ ۱/۵± ﺩﺭﺻﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.‬

‫ ‫۴-۲-۵-۱-۴ ﻛﻮﺑﻴﺪﻥ ﻻﻳﻪ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ‬

‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻛﻮﺑﻴﺪﻥ ﺑﺎ ﻏﻠﺘﻚ ۱۰ ﺗﺎ ۱۲ ﺗﻨﻲ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪﺍﻱ ﻓﻠﺰﻱ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻠﺘﻜﻬﺎﻱ ﭼﺮﺥﻻﺳﺘﻴﻜﻲ‬ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻏﻠﺘﻜﻬﺎ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻏﻠﺘﻜﻬﺎﻱ ﻟﺮﺯﺷﻲ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ، ﻭﻟﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪﻥ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎﻳﺪ‬ ﻗﺒﻼ ﺑﺎﻏﻠﺘﻜﻬﺎﻱ ﺍﺳﺘﺎﺗﻴﻚ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﻧﻮﻉ ﻭ ﻭﺯﻥ ﺩﻗﻴﻖ ﻏﻠﺘﻜﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ‬ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻧﮕﺮﺩﺩ.‬

‫ ‫ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭﻩﻫﺎﻱ ﺭﺍﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﺭ ﺁﻥ ﺧﺘﻢ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻱ ﻗﻮﺳﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺍﺯ‬ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ، ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺭﻗﻮﻡ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻗﻮﺱ ﺧﺘﻢ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ.‬

‫ ‫ﻏﻠﺘﻚﺯﻧﻲ )ﻭ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﻮﺃﻡ ﺑﺎ ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ(، ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻻﻳﻪ ﻛﻮﺑﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ﻣﻨﺴﺠﻤﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻭ ﺷﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ.‬

‫ ‫ﺳﻄﻮﺣﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﻮﺑﻴﺪﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻏﻠﺘﻜﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧﭙﺬﻳﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻛﻮﺑﻨﺪﻩ ﻣﻮﺗﻮﺭﻱ‬ ﻛﻮﭼﻚ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ، ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.‬

‫ ‫ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﺍﻛﻢ، ﺳﻄﺢ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺭﻗﻮﻡ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺭﻗﻮﻡ‬ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻣﺤﺮﺯ ﮔﺮﺩﺩ.

‫ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﺣﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﺒﻮﺩ‬ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﻳﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﻼﺡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻛﻮﺑﻴﺪﮔﻲ ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ. ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﺿﺨﺎﻣﺖ‬‫ﻫﺮ ﻻﻳﻪ ﻛﻮﺑﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ۲۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻛﻞ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪﻩ‬ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺍﺯ ۲۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻭ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﻻﻳﻪ ﭘﺨﺶ ﻭ ﻛﻮﺑﻴﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.‬

‫ ‫۴-۲-۵-۱-۵ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ‬

‫ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ ﻻﻳﻪ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺑﺎ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺁﺷﺘﻮ T191 ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺻﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﻭﺯﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ‬ ﺧﺸﻚ ﻣﺼﺎﻟﺤﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ ۱۸۰‪ T‬ﻃﺮﻳﻘﻪ ‪ D‬ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲﺁﻳﺪ. ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﻛﻪ‬ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﻳﻪ ۲۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﻳﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺷﻮﺩ.‬

‫۴-۲-۵-۱-۶ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺭﻗﻮﻡ ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻫﺮ ﻻﻳﻪ ﺍﺯ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺎ ﻻﻳﻪ ﺑﻌﺪﻱ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﻤﺮﺧﻬﺎﻱ‬ ﻃﻮﻟﻲ ﻭ ﻋﺮﺿﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ، ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﺭﻗﻮﻡ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ٢‬‫ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺗﺠﺎﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ (ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ). ﺷﻴﺒﻬﺎﻱ ﻃﻮﻟﻲ ﻭ ﻋﺮﺿﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ‬ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﻱ ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻤﺸﻪ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ.‬ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻪ ۴ ﻣﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺳﻄﺢ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ، ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﻳﻬﺎﻱ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬ ﺍﺯ ۱/۵ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.‬

‫۴-۲-۵-۱-۷ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻄﺢ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ

‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ، ﭘﻴﻤﺎﻧﻜﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺟﺮﺍﻳﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻃﻮﺭﻱ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺨﺶ ﻭ ﻛﻮﺑﻴﺪﻥ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ، ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻗﺸﺮ ﺑﻌﺪﻱ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﻭﺭ ﻭﺳﺎﻳﻂ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﻭ ﻣﺎﺷﻴﻦﺁﻻﺕ ﺭﺍﻫﺴﺎﺯﻱ ‬‫ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﻧﻤﻮﺩ.‬

‫۴-۲-۵-۱-۸ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻴﻔﻴﺖ‬

ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺼﺮﻑ ﻭ‬ ﻧﻴﺰ ﺣﻴﻦ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎﻱ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻳﺪ. ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ:‬

‫ﺍﻟﻒ: ﺑﻪ ﺍﺯﺍﻱ ﻫﺮ ۵۰ ﻣﺘﺮ ﺍﺯ ﻃﻮﻝ ﺭﺍﻩ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭﺯﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﺤﻠﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﻭ ﺩﺭ‬ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﻋﺮﺽ ﺭﺍﻩ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ۱۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﻜﻌﺐ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﺁﻳﺪ.‬ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﻳﻪ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬

‫ﺏ: ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺗﺮﺍﻛﻢ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﻱ ﻫﺮ ۵۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﻜﻌﺐ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﻭ‬ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺟﻨﺲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ، ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﺁﻳﺪ.‬

‫ﭖ: ﺍﺯ ﻣﺼﺎﻟﺤﻲ ﻛﻪ ﺭﻭﻱ ﺭﺍﻩ ﭘﺨﺶ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ۱۰۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﻜﻌﺐ ﻳﻜﺒﺎﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺩﺍﻧﻪﺑﻨﺪﻱ، ﺣﺪ ﺭﻭﺍﻧﻲ‬ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺧﻤﻴﺮﻱ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﺎﺳﻪﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬

‫ﺕ: ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻻﺯﻡ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺳﻲ ﺑﻲ ﺁﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺭ ﻓﻮﺍﺻﻞ ۵۰۰ ﺗﺎ ۱۰۰۰ ﻣﺘﺮ، ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬

۴-۲-۵-۲ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻫﻜﻲ‬

ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﺩﺭ ﺭﻭﻱ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍﻩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ‬ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻭ ﺿﺨﺎﻣﺘﻬﺎﻱ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ ﭘﺨﺶ، ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ، ﻭﻛﻮﺑﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻗﺸﺮ ﺣﺎﺻﻠﻪ‬ ﺭﺍ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻫﻜﻲ ﻣﻲﻧﺎﻣﻨﺪ.‬

‫ ‫ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﻫﻚ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ. ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﻳﻮﻧﻬﺎﻱ ﻛﻠﺴﻴﻢ ﺁﻫﻚ‬ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎﻧﻴﻬﺎﻱ ﺭﺳﻲ ﺧﺎﻙ ﺟﺬﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻏﺸﺎﺀ ﺁﺏ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺫﺭﺍﺕ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺳﭙﺲ‬‫ ﺍﻳﻦ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﻫﺎﻱ ﺩﺭﺷﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﺳﻴﻤﺎﻧﻲ ﺷﺪﻥ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻳﺎ ﻭﺍﻛﻨﺶ ﭘﻮﺯﻭﻻﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺁﻫﻚ ﻭ ﺁﺏ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ، ﻭ ﺳﻴﻠﻴﺲ ﻭ ﺁﻟﻮﻣﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻙ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ، ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺁﻥ ﺁﻟﻮﻣﻴﻨﻴﺎﺕ ﻭ ﺳﻴﻠﻴﻜﺎﺕ ﻛﻠﺴﻴﻢ ﻫﻴﺪﺭﺍﺗﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﺩﻭﺍﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪﺍﻱ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻭ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻛﻨﺶ ﭘﻮﺯﻭﻻﻧﻲ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺗﺎﺑﻊ ﺯﻣﺎﻥ، ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ، ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻨﺪﻱ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﻣﻲﺍﻧﺠﺎﻣﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﺭﺟﻪ‬ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﺎﻻ (ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ۱۶ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﻴﮕﺮﺍﺩ) ﺑﻪ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﺳﻴﻤﺎﻧﻲ ﺷﺪﻥ ﺧﺎﻙ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﺳﺮﻋﺖ‬ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬

۴-۲-۵-۲-۱ ﻭﻳﮋﮔﻴﻬﺎﻱ ﺧﺎﻙ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺭﻳﺰﺩﺍﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺧﻤﻴﺮﻱ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﺎﺻﻴﺖ‬ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ، ﺿﻤﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﺁﻫﻚ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻛﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺒﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺁﻥ،‬ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻫﻜﻲ ﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:‬

ﺍﻟﻒ: ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﻭﺯﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﺸﻚ ﺧﺎﻙ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﻛﻤﺘﺮ ﻭﻟﻲ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﺿﻤﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻮﺍﺩ ﺳﻴﻤﺎﻧﻲ ﺷﺪﻩ، ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ.‬

‫ﺏ: ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺧﻤﻴﺮﻱ ﺧﺎﻙ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﺎﻣﻼ ﻏﻴﺮ ﺧﻤﻴﺮﻱ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬

‫‫ﭖ: ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﻮﺭﻡ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻛﻤﺘﺮ ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﻱ ﺭﺱ ﺑﻪ ﺟﺬﺏ ﺁﺏ، ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ‬ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ.‬

‫ ‫ﺕ: ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ، ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﻲ ﺑﻲ ﺁﺭ، ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺗﻚﻣﺤﻮﺭﻱ ﻭ ﺳﻪﻣﺤﻮﺭﻱ ﻭ‬ ﻛﺸﺶ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪﺍﻱ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺁﻥ ﺗﺎﺑﻌﻲ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺁﻫﻚ‫ ﻣﺼﺮﻓﻲ، ﻧﻮﻉ ﺧﺎﻙ، ﺩﻣﺎﻱ ﻣﺤﻴﻂ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ، ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.‬‬

‫ ‫ﺙ: ﺩﻭﺍﻡ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ، ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻳﺨﺒﻨﺪﺍﻥ – ﺫﻭﺏ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﺷﻮﺩ.‬ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺧﺎﻛﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻭﺍﻛﻨﺶ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﻭﺍﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﻋﺎﻣﻞ ﺩﻭﺍﻡ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺧﺎﻙ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﻧﻘﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪﻩﺍﻱ ﺩﺍﺭﺩ.‬

۴-۲-۵-۲-۲ ﻣﺼﺎﻟﺢ‬

‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻫﻜﻲ ﺍﺯ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ‬ ﻗﺮﺿﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻙ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺨﻢ ﺯﺩﻥ ﻭ ﻛﻨﺪﻥ، ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﻠﻮﻃﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ.‬
‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺁﻟﻲ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ۶۳ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ‫(۵/٢ ﺍﻳﻨﭻ) ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﺯ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ ۸۷‪ T‬ﻧﻤﻮﻧﻪﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ‬ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺗﺤﺖ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎﻱ ﻫﻴﺪﺭﻭﻣﺘﺮﻱ (ﺁﺷﺘﻮ ‪)T88‬ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺣﺪ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﻭ ﺧﻤﻴﺮﻱ (ﺁﺷﺘﻮ ۹۰‪ T‬ ﻭ‬‫‪ (T89 ‬ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.‬
‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﻭﺍﻛﻨﺶﺯﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺜﺒﻴﺖ، ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻓﺸﺎﺭﻱ ﺗﻚﻣﺤﻮﺭﻱ‬ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ ۲۲۰‪T‬ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﻣﻲﺷﻮﺩ ۳/۵ ﻛﻴﻠﻮﮔﺮﻡ ﺑﺮ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻓﺸﺎﺭﻱ‬ ﺧﺎﻙ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻧﺸﺪﻩ (ﺧﺎﻙ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻫﻚ) ﺑﺎﺷﺪ.‬

۴-۲-۵-۲-۳ ﺁﻫﻚ‬

‫ﺁﻫﻚ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻮﺩﺭ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻲﺭﺳﺪ. ﺍﺯ ﺁﻫﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ‬۲۱۸‪ T‬ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ ۲۱۹‪ T‬ﺗﺤﺖ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎﻱ ﺩﺍﻧﻪﺑﻨﺪﻱ‬ ﻭ ﺗﺮﻛﻴﺒﺎﺕ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻗﺮﺍﺭﮔﻴﺮﺩ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺟﺪﻭﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۲-۲ نشریه فنی و عمومی راه ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.‬
‫ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻧﻮﻉ ﺁﻫﻚ ، ﻣﻨﺒﻊ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ‬ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻗﻴﺪ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺼﺮﻑ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺁﻫﻚ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻚ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻣﺠﺎﺯ ﻭﻟﻲ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻫﻚ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺟﻮﻱ،‬ ﺁﻫﻚ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻱ ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﻣﻼ ﻋﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﺷﻮﺩ. ﻣﺪﺕ‬ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﺁﻫﻚ ﺩﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ۱۰ ﺭﻭﺯ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯﺧﻄﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺁﻫﻚ ﺷﻜﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺑﺎ‬ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺷﻮﺩ.‬
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻫﻚ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ، ﻟﺰﻭﻡ ﺣﻤﻞ ﺁﻫﻚ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺠﺮﺏ، ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻫﻚ ـ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ‬‬ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻭﺯﺵ ﺑﺎﺩ ﺍﺯ ﭘﺨﺶ ﺁﻫﻚ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩ. ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻜﺶ ﻭ ﻣﺎﺳﻚ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ‬‫ﺍﻳﻤﻨﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ.‬

۴-۲-۵-۲-۴ ﻃﺮﺡ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺁﻫﻚ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ‬

‫ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﺡ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ، ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺁﻫﻚ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺎﻙ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﻪ‬ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺼﺮﻑ ﺷﻮﺩ، ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻱ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ‬ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺧﺎﻙ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﻭﺵ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺑﺎ ﺷﺮﺡ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻬﺎﻱ‬ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﻳﮋﻩ ﻫﺮ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻗﻴﺪ ﺷﻮﺩ. ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ‬ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﻱ ﺯﻳﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﻃﺮﺡ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ.‬

‫ﺍﻟﻒ: ﺭﻭﺵ ﺁﺷﺘﻮ: ۲۲۰‪T‬‬
‫ﺏ: ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺳﻲ ﺑﻲ ﺁﺭ‬
‫‫ﭖ: ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻓﺸﺎﺭﻱ‬
‫‫ﺕ: ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺧﻤﻴﺮﻱ‬

ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁهکی

ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺯﻳﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁهکی ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ.‬
‫ﺍﻟﻒ: ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ‬
‫‫ﺏ: ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﺎﻙ‬
‫‫‫‫ﭖ: ﭘﺨﺶ ﺁﻫﻚ‬

‫ﺁﻫﻚ ﺭﺍ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺭﻭﺵ ﺧﺸﻚ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺮ، ﺭﻭﻱ ﺧﺎﻙ ﺭﻳﺴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﺍﻩ ﭘﺨﺶﻛﺮﺩ.‬

‫١- ﺭﻭﺵ ﺧﺸﻚ‬
‫‫٢- ﺭﻭﺵ ﺗﺮ‬
‫‫ﺕ: ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺘﻬﺎﻱ ﭘﺨﺶ ﺁﻫﻚ‬

‫ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺨﺶ ﺁﻫﻚ ﺍﻟﺰﺍﻣﻲ ﺍﺳﺖ.‬

١- ﺁﻫﻚ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻱ ﭘﺨﺶ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻳﺎ‬ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﺨﺶ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺷﺶ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻟﺬﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻟﺰﺍﻣﻲ ﺍﺳﺖ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﻭﺯﺵ ﺑﺎﺩ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﺎﺭﺍﻥ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﻛﺎﻫﺶ‬‬ ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﻲ ﺁﻫﻜﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻫﻮﺍ ﻭ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻣﺤﻴﻂ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺪﺍﺑﻴﺮ ﻻﺯﻡ‫ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﻮﺩ.‬ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺨﺶ ﺁﻫﻚ ﺑﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ‬ ﺑﻴﻨﺠﺎﻣﺪ، ﺭﻭﺷﻬﺎﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻭ ﻭﺯﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻻﻳﻪ ﻛﻮﺑﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ‬ ﺗﺪﺭﻳﺠﻲ ﺧﻮﺍﺹ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻫﻚ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﻜﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.‬

‫٢- ﻋﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﻭﺭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ، ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎﻱ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺑﭙﺎﺵ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺁﻫﻚ ﭘﺨﺶ‬ ﺷﺪﻩ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.‬

‫٣- ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﺨﺶ ﺁﻫﻚ ﺧﺸﻚ ﻳﺎ ﺩﻭﻏﺎﺏ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﺪﺕ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺁﻫﻚ ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ‬ ﻫﻮﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ۵ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﻴﮕﺮﺍﺩ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺨﺶ ﺁﻫﻚ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻱ ﺑﺎﺭﺍﻧﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﻱ ﺳﻄﺢ‬‫ ﻳﺦ ﺯﺩﻩ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫ﺙ: ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺁﻫﻚ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ‬

‫ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻋﻤﻞ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﻚ ﻳﺎ ﺩﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻱ ﺑﺎﺷﺪ.‬

‫ج: ‫ﺁﺑﭙﺎﺷﻲ‬ ‫‬
‫چ: ‫ﻛﻮﺑﻴﺪﻥ ﻣﺨﻠﻮﻁ‬ ‫
ح: ‫‫ﺗﺮﺍﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ‬

راه سازی جهان نما

راه سازی جهان نما فعال در زمینه ی مجری عملیات خاک برداری و راه سازی، مخلوط ریزی و تهیه آسفالت گرم، فروش و تهیه مصالح ساختمانی در خدمت هموطنان عزیز در جای جای این سرزمین می باشد. عمده فعالیت شرکت ما به دلیل سابقه ی طولانی در استان تهران و مناطق دماوند، رودهن، پردیس و لواسانات (لواسان)‌ می باشد. تیم ما شامل مهندسین ماهر و تحصیل کرده می باشد و این موضوع باعث افتخار ماست تا با دانش کاملا بروز به خدمت رسانی به هموطنان عزیز بپردازیم.

شماره تماس:
موبایل 09124707416
موبایل 09011061426
دفترکار 02176392446